Ποιος θα θυμάται;

Ο αγώνας δρόμου προς την 11η Νοεμβρίου για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ παράγει 'ειδησεογραφικό' υλικό - τόσο τηλεοπτικό όσο και έντυπο - το οποίο αυτή τη στιγμή δεν είναι ιδιαίτερου πραγματικού ενδιαφέροντος. Με το 'πραγματικού ενδιαφέροντος' εννοώ ότι λίγο-ως-πολύ τα ίδια θα ακούσουμε από τις 'αντιμαχόμενες παρατάξεις'. (Έχει πλάκα να χρησιμοποιείς φράσεις που από ειδησεογραφική συνήθεια μας 'πηγαίνουν' αλλού.)

Οι απόψεις, ιδέες και προτάσεις που διατυπώνονται λίγο έως ελάχιστο τραβούν την προσοχή της εξέδρας, αν και οι σκηνοθέτες προσπαθούν να μας πουλήσουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες Όμως, όλα αυτά τα φύκια θα είναι εντυπωσιακότατα την επόμενη της 11ης Νοεμβρίου. Ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα και από το ποιος θα πάρει το τιμόνι, τότε θα είναι η στιγμή να κάνουν ταμείο οι φιλοξενούμενοι στα παράθυρα και να ρωτούν οποιονδήποτε από τους διεκδικητές αναφορικά με τις παρελθούσες δηλώσεις τους.

Επειδή η μνήμη είναι είδος υπό εξαφάνιση σε αυτό τον άτυχο τόπο, ακόμα και όταν πάει να κάνει την δουλειά της, φροντίζουμε να μην της δώσουμε κανένα απολύτως εργαλείο. Και όταν βέβαια η μνήμη μουχλιάσει, το επόμενο που θα πιάσει μούχλα είναι η κριτική ικανότητα, η αξιολόγηση και γενικότερα να μπορείς να δουλεύεις το 'ζύγι'. Να βάζεις στο ζύγι τόσο τους πρωταγωνιστές όσο και τους 'σκηνοθέτες' που θέλουν να σε πείσουν για την ουσία των πραγμάτων.

Καταλήγοντας, σε αυτή την πρώτη απόπειρα να βάλω τους προβληματισμούς μου σε δημόσια θέα, θεωρώ ότι λείπει από την καθημερινότητά μας ο επαγγελματισμός και η σοβαρότητα. Όλα γίνονται με την γνωστή 'αρπα-κολα-τζίδικη' προσέγγιση. Δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό. Το κακό είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο.

Εγώ θα προσπαθήσω να θυμάμαι και σας καλώ να κάνουμε ασκήσεις ενδυνάμωσης της μνήμης μας, θα μας κάνει καλό.